Exclusieve parfum tegen een scherpe prijs, de suggestie om nú een plaats te reserveren voor een brunch, de mooiste rozen gratis op het adres naar keuze bezorgd. Met alle advertenties en reclame kun je er praktisch niet omheen: Moederdag komt eraan! Alhoewel het vooral om de commercie gaat, is het niet verkeerd om onze moeders op deze speciale dag eens extra aandacht te geven. Dat geldt ook voor mij, want mijn moeder is voor mij de rots in de branding. Alleen is het zo dat ik op Moederdag vaak koers en er daardoor niet aan toe kom om haar te verwennen. Het schiet er vaak bij in.
Na de Vlaamse klassiekers in het voorjaar, in april, had ik even een periode nodig om mijzelf terug op te laden. Zoals ik dat wel vaker doe, vertrok ik samen met mijn moeder – voor wie het niet weet: ook zij heeft op hoog niveau gekoerst – naar een omgeving waar je goed kunt trainen. Omdat de Ardennenweek al scherp in zicht was, gingen we niet al te ver van huis en kozen we voor de Duitse Eifel. Trainen deden we vooral apart, maar ik durf te zeggen dat die ‘oude’ net zo veel uurtjes klokte als ik! Zelfs toen het weer slechter werd en het ook begon te sneeuwen dook zij gewoon het bos in. Om vervolgens lekker in het warme huisje bij te komen en samen te kletsen met een kopje thee. Het werkt stimulerend als je iemand met zoveel wielerpassie dicht bij je hebt.
Mijn moeder begon pas op latere leeftijd met wielrennen in wedstrijdverband, ikzelf was toen ongeveer tien jaar. Als ik in het weekend mijn eigen koersje had gereden, vertrokken we met de hele bups naar de topcompetitie om mijn moeder aan te moedigen. Mijn favoriete wedstrijd waarin ik haar graag aan het werk zag, was de Dolmans Trofee in Zuid-Limburg. Tussendoor staken we de koers af en supporterden we op de Eyserbosweg, Cauberg en andere hellingen. In het voorbije paasweekend, tijdens de Amstel Gold Race, heb ik daar nog aan teruggedacht. Ik realiseerde me welke reuzensprongen het vrouwenwielrennen in korte tijd voorwaarts heeft gezet. En voelde me gelukkig dat ik in een professionele wereld mijn droom kan naleven.
Zoals ik vroeger mijn moeder aanmoedigde, zo staat mijn moeder nu trouw langs de kant van het parcours. Is ze er niet bij, dan zit ze voor de televisie (als er een livestream is!). Ik weet haast wel zeker dat er maar weinig mensen zijn die zo fanatiek het vrouwenwielrennen volgen als zij. Dat het niet altijd leuk is om moeder van een topsporter te zijn, durf ik ook met zekerheid te stellen. Scooterritjes maken in de kou, sportwasjes draaien en altijd weer het zogenaamde sportdieet op tafel serveren is nou niet bepaald leuk. Als ik thuiskom na een training in de regen en kou, ben ik niet altijd de gezelligste. En na een week koersen moet ik soms even stoom afblazen. M’n moeder vindt het allemaal de normaalste zaak van de wereld. Ze staat er altijd, steeds kan ik mijn hart bij haar luchten.
Om een topprestatie te leveren is meer nodig dan een goed DNA. Minstens zo belangrijk zijn al de dingen die je dag in dag uit doet om jezelf te verbeteren
Degenen die ons gezin een beetje kennen, hoor ik vaak genoeg zeggen dat ik op mijn moeder lijk. Mijn perfectionisme, fanatisme, karakter en ook uiterlijk zijn dingen die ik van mijn moeder heb geërfd, wordt er gezegd. Soms vraag ik mij af of mijn moeder het nog verder had kunnen schoppen als ze eerder was begonnen met wielrennen.
De laatste weken is er veel gesproken over het aandeel van genen in de topsport. Aanleiding: de ongekende successen van Mathieu van der Poel, met voorop zijn overwinning in de Amstel Gold Race. Zou hij het goede van pa Adrie van der Poel en opa Raymond Poulidor hebben meegekregen? Er zit vast een kern van waarheid in, het kan geen toeval zijn. Ik ben ervan overtuigd dat ook ik de sportieve aanleg heb meegekregen in mijn genen. Maar om een topprestatie te leveren is er echter nog veel meer nodig. Een goed DNA is slechts voor ongeveer de helft bepalend. Minstens zo belangrijk zijn al de dingen die je dag in dag uit doet om jezelf te verbeteren: de juiste voeding nemen, jezelf trainen, zorgen dat je mentaal in orde bent, tactisch sterker worden. Maar ook de omgeving doet ertoe; bij het team en thuis. Daar word je begeleid en geholpen, voel je vertrouwen, vind je rust.
Geen aandacht voor de parfum, bloemen en andere Moederdagaanbiedingen. Ik leg m’n moeder op een eigen manier in de watten
Ik ben mijn moeder dankbaar dat ze al achter mij stond toen ik nog jong was en dat ze me nog altijd support, zoals in de Eifel. Het recente mini-trainingskampje à deux heeft z’n vruchten afgeworpen, want nadien liep het prima in de Ardennenklassiekers. En ook in de Tour de Yorkshire was er een behoorlijke vorm. Ploeggenoot Marianne Vos zette de ronde op de slotdag naar haar hand en won. Met de Nederlandse selectie ben ik nog wat langer in het Engelse Yorkshire gebleven om daar het parcours van het wereldkampioenschap van komend najaar te verkennen.
De GP Elsy Jacobs zou aankomend weekend eigenlijk m’n volgende koers zijn, maar in overleg met CCC-Liv heb ik besloten die over te slaan om zo extra uitgerust aan het twee seizoensdeel te beginnen. Dat betekent dus dat ik komende zondag – en dat is voor het eerst in jaren – met Moederdag thuis ben. De folders met parfum, bloemen en andere aanbiedingen hoef ik niet door te bladeren, want ik weet maar al te goed hoe ik m’n moeder in de watten kan leggen: met een heerlijke fietsrit door de Alblasserwaard. Ik wens iedereen alvast een fijne Moederdag toe.
Foto’s: Jeannekorevaar.nl