Het is alweer even geleden dat ik mij hier heb gemeld op de koersradio. Net zoals het al even geleden is dat ik voor het laatst in koers ben gesignaleerd. Mijn laatste Europese wedstrijdkilometers van dit seizoen reed ik begin september in de Tour d’Ardèche. Deze wedstrijd was anders dan de meeste andere wedstrijden. We gingen voor de verandering back to basic. Na terugkomst uit Frankrijk heb ik die lijn gevolgd.
Bij deze zevendaagse etappekoers sliepen we niet in een hotel, maar in een stacaravan op een mooie camping in de Ardèche, de favoriete vakantiestreek van veel Nederlanders. In plaats van dat we ons ontbijt bij het buffet haalden, aten we aan een picknicktafel onder de zon. We deden onze verplaatsingen per auto over slingerwegen die zich niet leenden voor de grote teambus. Het was leuk om de wedstrijd eens op een andere manier aan te vliegen, het zorgde voor een ontspannen sfeer. Die droeg bij aan mooie resultaten voor CCC-Liv, want we behaalden onder meer de eindoverwinning.
De simpele, ontspannen manier van leven heb ik de laatste weken geprobeerd vast te houden. Na een drukke periode moest ik echt even op adem komen. Het wedstrijdblok was lang geweest, ik was eraan toe om de fiets even aan de kant te zetten. Waar je vakantie kunt vieren in zonnige oorden, heb ik er dit jaar voor gekozen het dichterbij huis te zoeken. Ik trok vooral naar m’n familieleden en bracht m’n tijd met hen door. Zo heb ik genoten van het uitgebreid vieren van mijn eigen verjaardag en de negentigste verjaardag van mijn oma. Negentig jaar! Dat is wel een feestje waard.
De positie van vrouwen is in de loop der jaren sterk veranderd
In de tijd dat oma werd geboren – twee dagen voor de invoering van het actieve kiesrecht in Nederland – hoorden vrouwen vooral het gezin te dienen. De positie van vrouwen is in de loop der jaren sterk veranderd. Tegenwoordig maken ook zij carrière. Dat ik mij op dit moment volledig op sport kan richten, is een direct gevolg van die omslag. De laatste jaren is het vrouwenwielrennen verder geëvolueerd. De Women’s World Tour (WWT) staat als een huis en volgend jaar doen World Tour-ploegen hun intrede. Het is een vereiste dat deze teams uit de ‘topliga’ zwangerschapsverlof in het contract opnemen en een minimumsalaris betalen aan rensters. Hiervoor heeft onder meer de vrouwenvakbond, de Cyclist Alliance, zich hard gemaakt.
Een andere evolutie van de twintigste eeuw is dat de computer en het internet zijn ingeburgerd. Toen mijn oma jong was, waren er nog geen social media. En alhoewel ze nu ook blij gebruik maakt van Facebook om onder andere mij te volgen, weet ik dat ze het voorheen nooit heeft gemist. Vroeger was het allemaal wat eenvoudiger. Nu azen we op likes en zijn we bang iets te missen op Instagram en Twitter. Ik maak deel van de eerste generatie die zich geen wereld zonder internet kan herinneren. Dit kan soms zelfs tot burn-outs en depressies leiden. Persoonlijk houd ik ervan dat je iedereen kunt volgen. Het biedt nieuwe inzichten en inspiratie. Toch ben ik de afgelopen tijd een tijdje offline geweest en heb ik afstand van social media genomen, omdat ik wat mentale rust nodig had. Wanneer ik de drang voeldemijn telefoon te pakken– het is haast automatisme geworden…– koos ik ervoor een boek te lezen. Dus,uh, heb ik veelgemist? 😉
Je bekijkt jezelf vanuit de helikopterview, zweeft boven jezelf en ziet hoe je bezig bent
In een periode waarin je enige afstand neemt van de vluchtige online wereld krijg je ook weer nieuwe ideeën. Je bekijkt jezelf vanuit de helikopterview, zweeft boven jezelf en ziet hoe je bezig bent. Hoe je beweegt door het leven. Er komen vragen op over wat je zou willen veranderen en wat je nou echt belangrijk vindt. Er schieten ook nieuwe doelen voorbij. Je denkt er dieper over na hoe je verder gaat werken om die doelen te bereiken. Dit kunnen we straks weer gebruiken als we het nieuwe seizoen voorbereiden. Ik denk dat het voor iedereen belangrijk is om dit eens te doen. Te vaak dendert de trein maar door en pakken we te weinig tijd voor zelfreflectie.
Het meest bijzondere van de afgelopen maand is dat ik van dichtbij heb gezien hoe mooi jong leven kan zijn. Mijn zus heeft een dochter op deze wereld gezet, de dag nadat we de verjaardag van oma vierden. Ik ben tante geworden van een nichtje. Zij gaat leven in een nieuw tijdperk. Hoe zal haar wereld er over honderd jaar uitzien? Waarschijnlijk gaat het leven nog sneller, wordt het slimmer en is de automatisering dan een heel stuk verder. Gelukkig heeft de baby daar nu nog geen weet van. Het enige waar zij zich druk over hoeft te maken is eten, slapen en poepen. Als je het zo bekijkt heeft haar leven veel weg van het leven van een topsporter, want ook bij ons zijn goede voeding en rusten de basis. Wie weet is er wel een talentje geboren…
In de zomer trokken we met heel de familie vier weken op de fiets door Europa
Ook de Tour d’Ardèche heeft mij geïnspireerd. Het herinnerde mij aan de vakanties van vroeger. Het was gebruikelijk om in de zomer vier weken met de hele familie op de fiets door Europa te trekken, van camping naar camping. De enige spullen die mee gingen zaten achterop de fiets. Dit zorgt letterlijk voor weinig ballast. Ik voelde dat ik de vrijheid en het plezier daarvan gemist heb. Daarom ga ik tijdens mijn vakantie weer rondtrekken op de fiets. Dit keer zoek ik het dichterbij en blijf ik in Nederland. Eind deze maand rijd ik nog de eendaagse Tour of Guangxi en hiervoor moeten er ook heel wat kilometers in de benen zitten. Daarom ga ik terug naar de basis: op de fiets genieten van de omgeving. Het kan zo simpel zijn.
Foto’s: Jeannekorevaar.nl